پیش‎بینی ماهانۀ تقاضای گردشگر برای مجموعۀ تاریخی تخت جمشید

پیش‎بینی شمار ورود گردشگران، اهمیت ویژه‎ای برای گردشگری و فعالیت های وابسته به گردشگری دارد؛ چرا که پیش‎بینی، شاخصی برای تقاضای آینده بوده و به موجب آن، در پی فراهم‎کردن اطلاعات پایه برای برنامه‎ریزی و سیاست‎گذاری های پی‎درپی است. در برنامه‎ریزی گردشگری، پیش­بینی تعداد گردشگران بیشترین ارتباط و کاربرد را در مبحث مدیریت گردشگری دارد؛ زیرا یکی از ابعاد اصلی برای برنامه‎ریزی گردشگری، برنامه­ریزی بازاریابی آینده‎نگر است. تعداد گردشگران با عرضه و تقاضای بازار ارتباط مستقیم دارد. مدیران و برنامه­ریزان مرتبط با گردشگری، باید از یک سو در تلاش برای رفع نیاز گردشگران و ارائۀ تسهیلات بهتر به آنها باشند و از سوی دیگر، محصولات وابسته به گردشگری ماهیتی ذخیره‎شدنی و انبارکردنی ندارند. چنانکه اتاق یک هتل که یک شب رزرو نشود، صندلی یک هواپیما که مسافری برای آن پیدا نشده و میز یک رستوران که خالی مانده است، منافعی است که از دست رفته و امکان ذخیره‎کردن برای آینده وجود ندارد و این خود لزوم اطلاع از ورود گردشگران را برای مدیران مرتبط با این فعالیت­ها دوچندان می­کند. بر همین اساس پیش‎بینی درست تقاضای گردشگران، می­تواند به کاهش ریسک در تصمیم­گیری و هزینه منجر شود و این مهم با اطلاع از تقاضای گردشگران به منطقه و نیازهایشان در آینده حاصل می‎شود. برای پیش‎بینی تقاضای گردشگر، از مدل های گوناگونی چون مدل های سری زمانی، آریما، سیستم های عصبی ـ فازی، سیستم­های ماشین بردار و مانند آنها استفاده می شود که در این پژوهش، از مدل سری زمانی آریما استفاده شده است. نتایج نشان داده است که الگوی پیش‎بینی تقاضای گردشگر در مجموعۀ تاریخی ـ فرهنگی تخت جمشید، بر اساس داده‎های رسمی سال های 1376 تا 1389مجموعۀ پارسه ـ پاسارگاد، فصلی بوده و لذا مدل های آمیخته فصلی برای گردشگران داخلی و خارجی، به‎طور مجزا برآورد شده است.